Chaos

Chaos

“Zal ik vandaag even langskomen? Ik ben dan toch in de buurt”

”Ja, gezellig. Ga ik wel snel even opruimen!”

Twee zinnen, ogenschijnlijk heel normaal en voor veel mensen herkenbaar. Voor mij in ieder geval wel. Ik weet niet hoe vaak ik dit in mijn leven dan wel hardop, dan wel licht vloekend in mijn hoofd, heb uitgesproken. “Tuurlijk je bent welkom” en “Fuck! Hoe krijg ik dit op tijd opgeruimd?! 

Als volleerde struisvogel bleef ik dan in eerste instantie uit pure paniek nog een uur dom op de bank zitten om vervolgens als kip zonder kop volledig willekeurig alle spullen achter deurtjes, op ‘nette’ stapeltjes of in mandjes onder het bed te verstoppen. 

“Let niet op de rommel”, riep ik er dan, bij binnenkomst van vriend x of y, voor de zekerheid nog even bij en deed snel de klep van ons gasfornuis dicht, zodat niemand hoefde te zien dat die ook best een schoonmaakbeurt kon gebruiken. Ik wisselde schaamte voor die enorme rommel in mijn huis af met een soort halve acceptatie dat dat nu eenmaal bij me hoorde. Ik was altijd zo geweest en ik zou altijd zo blijven. Helaas, pindakaas.

Nu ziet iedereen die weet dat ik inmiddels mijn brood onder andere verdien met opruimen de clue van dit verhaal allang aankomen: ik las het boek van Marie Kondo, had een halleluja moment en ging mijn huis opruimen. Met vallen en opstaan paste ik in een jaar of wat de gehele methode toe in mijn huis en bereikte de beloofde permanente verandering.

Ik had na al die jaren als rommelkont opeens een opgeruimd huis, kocht bewust veel minder spullen en vertrok naar New York om van mijn nieuw gevonden guru te leren hoe ik andere struisvogels en stresskippen kon helpen weer van hun chaos af te komen. Eind goed, al goed. Zou je denken... 

Voor het grootste gedeelte is dat ook zo. Alleen zit ik wel met een nieuw probleem, want de twee zinnen bovenaan dit verhaal zijn jammer genoeg niet uit mijn leven verdwenen. Ik pak ze er weer even bij: 

“Zal ik vandaag even langskomen? Ik ben dan toch in de buurt”

“Ja, gezellig. Ga ik wel snel even opruimen!”

Twee zinnen, ogenschijnlijk heel normaal en voor veel mensen herkenbaar. Voor mij dus ook nog steeds. Ik weet niet hoe vaak in mijn leven deze laatste zin dan wel hardop, dan wel licht vloekend in iemand zijn hoofd, tegen mij is uitgesproken. Zo ook afgelopen zaterdag, toen ik na lange tijd weer eens langs ging bij een vriend. Hij had mijn opruimwoede niet van dichtbij meegemaakt, maar wel op social media gezien dat ik inmiddels als opruimexpert aan de slag was.

En nu komen we dus bij de werkelijk clue of eigenlijk raadsel van dit verhaal: hoe kan het dat ik deze twee zinnen niet uit mijn leven opgeruimd krijg? Nu is dit een beetje een retorische vraag, want ik heb wel een donkerbruin vermoeden. Ik laat namelijk een zekere indruk van mezelf achter op mijn sociale media kanalen en website: een hele opgeruimde indruk. Eentje waarmee ik mijn eigen vrienden het gevoel geef dat ze voor mij zouden moeten opruimen. Of erger nog, dat ze zich zouden moeten schamen voor de rommel die ze hebben.

Ik presenteer mezelf zo clean, omdat ik tijdens allerlei business cursussen leerde dat dat de manier is om mijn diensten te verkopen. Een opruimcoach heeft natuurlijk een opgeruimde website, met veel lichte kleuren en vertelt opgewekt over hoe opruimen je leven beter maakt. Simpel, overzichtelijk en helder. Dus dat is wat ik maakte en wat ik vertelde en eerlijk is eerlijk: dat werkte.

Al met al is het ook zeker geen leugen, maar wel een simplistische weergave van de werkelijkheid. Want ja: ik heb zeker minder spullen en de basis van mijn huis is opgeruimd. En nee, ik ben niet opeens genezen van mijn chaos. Zodra het druk wordt in mijn hoofd, wordt het ook weer rommelig in mijn huis. Dan kijk ik om me heen en denk oprecht: wtf is hier nu weer ontploft?

Het grote verschil met eerder is dat ik me daar niet meer voor schaam en dat ik in no-time die oppervlakkige chaos weer georganiseerd krijg. Ik weet nu dat als ik me onrustig voel, ik weer overzicht en rust creëer door op te ruimen. 

Ik ben nog steeds dezelfde chaotische Didy, alleen dan met een georganiseerd systeem dat zowel de paniek struisvogel als de kip zonder kop de deur uit heeft verbannen.

Dus…Nu zoek ik alleen nog een goede manier om deze genuanceerde, georganiseerde en pluimvee vrije chaos, op een opgeruimde manier over te dragen op mijn sociale kanalen. 

Simpel toch...

Suggesties iemand? 

Photo by Daniel Tuttle on Unsplash