De kast opruimen

Before

De kast opruimen

Het staat al zo’n maand of twee op mijn to do-lijst: de kast opruimen. Elke keer als ik voor de kast in de woonkamer zit, word ik rusteloos van haar aanblik. Maar elke keer als de taak op mijn lijstje terecht komt, schuif ik hem voor me uit. Ik schaam me stiekem wel een beetje, want welke professional organizer heeft een rommelige kast én schuift dan ook nog eens een opruimtaak zo vaak voor zich uit?

Gelukkig praat ik die gedachte snel uit mijn hoofd. Ik weet dat het onzin is en dat mijn innerlijke perfectionist hier aan het woord is. Als ik één ding wil uitdragen met mijn opruimbedrijf dan is het wel dat het niet perfect hoeft. Zo werkt het leven nu eenmaal niet. Shit happens. Ik weet bijvoorbeeld best door welke drie dingen mijn kast er nu zo uit ziet:

1. Ik heb kinderen.

Nee, kinderen zijn geen excuus om altijd een rommelig huis (of rommelige kast) te hebben en ja, dat zijn ze wel. Ze zijn zeker een reden waarom we moeite hebben met het opgeruimd houden. Doordat kinderen altijd in ontwikkeling zijn, brengt dat continu nieuwe fases met zich mee en daarmee nieuwe spullen in huis. Het opruimproces is daardoor altijd in beweging. Het is een kwestie van geregeld bekijken wat er weer weg kan en nieuwe spullen een vaste plek geven. Klinkt simpel, maar dat is precies waar ik het afgelopen jaar te weinig heb gedaan.

2. Er was een lockdown. 

Opeens was iedereen de hele dag thuis. Iedereen. De hele dag. Thuis. Het huis was zowel een school, als een sportruimte, als een hobbyplek, als een.. Inmiddels zijn we natuurlijk weer een stuk verder, maar moet ik eerlijk bekennen dat ik in de kast nog een heleboel schoolwerkjes, hobby- en sportspullen heb liggen.

3. Er is een pandemie

Grappig genoeg zag je overal op social media dat veel mensen gingen opruimen tijdens de pandemie. Op mij had het echter een heel ander effect. Ik ging er helemaal niet extra van opruimen, maar werd er juist lamlendig van. Ik had geen zin om de handen uit de mouwen te steken, alle spullen elke keer netjes terug te leggen of om de kast eens goed uit te gaan mesten. Ik ging ‘s avonds liever op de bank hangen of een rondje door de buurt lopen.

Ik weet dus best waardoor de rommel is ontstaan. Ik weet ook dat het tijd is om deze op te ruimen, dus staat de taak wederom op mijn lijst. Ik heb hem gepland in de middag als de kinderen thuis zijn, iets wat ik mijn klanten nooit zou aanraden. Opruimen gaat namelijk veel beter als je ruim de tijd hebt en geen afleiding om je heen. Het lijkt er verdacht veel op dat ik mezelf alvast een excuus heb gegeven om er ook vandaag niet aan te beginnen. Het universum is me deze dag echter gunstig (of juist ongunstig) gezind, want ik kom zonder kinderen van het schoolplein terug. Beide kinderen zijn ergens anders spelen. Ik moet er nu toch echt aan geloven...

Ik trek toch nog een laatste stuiptrekking en doe een verwoede poging om er onderuit te komen, door als een perfecte uitsteller eerst nog even lekker een kopje thee te drinken en even, heel even op social media te scrollen. Ik mag toch ook wel even genieten van deze onverwacht lege middag?Ja, dat heb ik wel verdient. Ik schrik natuurlijk ruim een uur later pas op van mijn telefoon. Classic...

Het leert me voor de zoveelste keer hoe fijn het is als iemand je komt helpen met opruimen. Ik weet dat het zelden zo is dat mijn klanten echt niet kunnen opruimen, er echt geen tijd voor hebben of het echt te lastig vinden om hun spullen goed op te bergen. Natuurlijk help ik met al die aspecten, maar ik ben ook gewoon een stok achter de deur, een extra paar handen en een cheerleader. 

Ik besluit daarom vandaag mijn eigen cheerleader te zijn en sleep mezelf van de bank: “Kom op, Didy. Je kan het!” Ik loop naar de kast, haal alle spullen eruit en leg ze op de bank. Ik moet opnieuw om mezelf lachen. Net als mijn klanten ben ik verbaasd over de hoeveelheid spullen die in zo’n kast verdwijnt. Ik lach nog harder als ik het biebboek terugvind, waar ik een maand eerder de volledige boete voor heb betaald. Het ergste: hij ligt in het vakje waar de biebboeken horen te liggen. Hij was alleen achter een aantal mappen met kleurplaten geschoven.

Het lukt me niet om het hele project kast op deze dag af te ronden. Het kost me zelfs twee dagen om in een uurtje hier en een uurtje daar, alles uit te zoeken en weer een plek in de kast te geven. Zoals ik al zei: doe wat ik zeg, niet wat ik doe. Nee, zonder dollen. Als je net begint aan je opruimproces, neem er dan absoluut de tijd voor en plan die in. Is je huis al netjes en hoef je alleen maar even weer de puntjes op de i te zetten? Dan lukt het ook op deze manier. Uiteindelijk is in actie komen altijd beter dan niets doen. Ook hier hoeft het niet perfect.

Ik ben in ieder geval blij dat ik deze taak van mijn lijst kan strepen en vanaf nu in alle rust op de bank kan zitten. 

After