Met de billen bloot
Met de billen bloot
Ik heb het laatste glaasje wijn van de fles ingeschonken, twee paasmergpijpjes op een bordje gelegd en zet er ook nog een kop thee bij. Met deze heerlijkheden nestel ik me op de bank, zet een serie op Netflix aan en pak mijn telefoon erbij om tegelijkertijd door mijn social media te scrollen.
Het is zondagmiddag en morgen gaat mijn tweede helweek van het jaar van start. Een week van vroeg opstaan, hard werken en slechte gewoontes aanpakken. Om de pijn wat te verzachten heb ik dus de helft van al die slechte gewoontes even samengepakt in dit ene momentje op de bank. Het laatste moment dat ik nog volop misbruik kan maken van de genoegen die deze gewoontes me geven.
Die heerlijke kop thee daargelaten, die drink ik nu eenmaal tegelijk met al mijn slechte én goede gewoontes, is het bijna bewonderenswaardig hoe ik zoveel destructieve gewoonten tegelijkertijd kan uitvoeren. Want laten we even helemaal met de billen bloot gaan: Ik drink te veel, ik eet te veel en ik consumeer veel te veel tv en social media.
Allemaal prachtige methoden om maar niet te hoeven denken, voelen of beleven. Ik ben meester in het verdoven van alles waar ik liever niet mee deal. En hoewel het natuurlijk fijn is om ergens goed in te zijn, ben ik mezelf op dit gebied behoorlijk zat. Ik wil dit niet meer. Ik wil me niet verstoppen. Ik wil mijn gevoelens niet onderdrukken en ik wil geen slachtoffer meer zijn van mijn eigen slechte gewoonten. Het is tijd voor verandering.
In de eerste helweek zette ik de eerste stappen om mezelf meer te laten zien, werd ik productiever en leerde ik de charme van de vroege ochtend kennen. Deze tweede helweek wil ik een dikke streep zetten door alle slechte gewoontes die me tegenhouden om voor de volle honderd procent te gaan stralen. Dat betekent voor de komende week: geen suiker, geen alcohol en geen tv.
Morgen, dan gaat het allemaal beginnen. Ik slaak een diepe zucht, neem de laatste hap mergpijp, drink de laatste slok wijn en zet de tv uit. In gedachten bedank ik mijn slechte gewoontes voor alles wat ze me hebben gebracht. “Het was fijn om me te mogen verstoppen. Dank je wel chocolade, dank je wel wijn en dank je wel tv. Ik heb jullie niet meer nodig.”
Het afscheid doet pijn, maar gelukkig hoef ik het niet helemaal zonder externe steun te doen: mijn trouwe vriend ‘kopje thee’ wijkt geen seconde van mijn zijde. Zo heb ik toch nog een beetje houvast als morgen om 5 uur de wekker gaat. Samen gaan we ook deze tweede helweek weer rocken. Let's do this!