Alles is nu

Eigenlijk weet ze niet meer precies wanneer het was en ook niet meer waar ze was toen ze het hoorde. Wel weet ze nog het gevoel. Een soort verbazing, angst en berusting tegelijkertijd. 

Haar opa had tijdens het wandelen buiten een tia gehad, waar hij uiteindelijk goed uit was gekomen. Wel concluderen de artsen na lang zoeken dat hij een erfelijke ziekte heeft. Een ziekte die eerder ook bij ander familielid is vastgesteld. Alleen heeft haar opa een heftige versie van de ziekte. Een nieuwe bloedprop zal mogelijk ernstige gevolgen hebben. Het is alsof hij nu een tikkende tijdbom in zijn lijf heeft. Dat het een keer gaat gebeuren voor haar lievelings opa is bijna een garantie, wanneer dat gaat gebeuren. Dat weet niemand.

Op het moment dat ze haar mail opent, ziet ze hem meteen. De mail van haar moeder. Een bericht waar ze zelf om heeft gevraagd, maar toch schrikt ze ervan. In de mail zit het aanmeldformulier voor het onderzoek. Om te laten testen of ze mogelijk dezelfde erfelijke ziekte bij zich draagt. Ze wil dat op zich graag weten, maar ja, ook weer niet natuurlijk. Dus snel klikt ze de mail weg, slaat haar laptop dicht en pakt haar leesboek. Ze ontsnapt nu liever naar de magische wereld van Harry Potter. Ze wil niet dealen met wat er speelt, hier en nu.

Terwijl ze probeert op te gaan in de verhalen over de magie van huisdwergen en tovenarij, blijft er in haar onderbuik een gevoel knagen. Ze weet dat ze het niet kan blijven negeren, maar voor nu kan het heus nog even wachten. 

Gelukkig wordt ze afgeleid door de verhalen van haar vriendin, waarmee ze samen in een huisje zit. Ze praten, eten pizza en luisteren naar haar “I fucking rock” playlist. Eigenlijk moet ze daarna aan een opdracht werken, maar de inspiratie blijft uit. Ze is moe. Dan maar vroeg naar bed. 

Tijdens het tandenpoetsen luistert ze naar muziek en dan komt er opeens een nummer voorbij dat ze niet kent, maar dat inslaat als een bom. Alles staat even helemaal stil. De boodschap is luid en duidelijk:

Wacht niet om te vieren, 

Wacht niet om te vechten,

Voor alles wat je waard is,

Voor je het weet is het voorbij

Wacht niet om te lachen,

Wacht niet om te zeggen.

Aan degene die je lief zijn,

Blijf je hier bij mij.

Wacht niet om te dansen,

Wacht niet om te vallen,

Wacht niet tot secondes,

Overgaan in een minuut

Want alles, ja alles is nu.

Ze laat de woorden op zich inwerken. Speelt het nummer van Diggy Dex nog eens en nog eens en danst door de kamer. En dan is ze er klaar voor. Ze loopt terug naar de woonkamer, klapt haar laptop open en klikt op het aanmeldformulier. Ze vult in, vraag 1) Liza van der Slagh.

Het is goed zo. Ze wacht niet meer.

Photo by Sadiq Nafee on Unsplash