Dancing queen
DANCING QUEEN
De beat van de muziek is voelbaar in mijn hele lijf. Ik voel de bas, de melodie en hoor de woorden. Misschien wel voor de eerste keer in mijn leven kan het me geen reet schelen hoe mijn lichaam beweegt of wat anderen daarvan zouden kunnen vinden. Ik hou me niet in en laat me meevoeren op die magische stroom.
Vandaag ging alles precies zoals het gaan moest. Vandaag deed ik iets heel erg spannends en belangrijks en dat deed ik fucking goed. Vandaag was ik de trouwambtenaar op de bruiloft van mijn lieve vriendin Anne-Mieke en haar grote liefde.
Het enthousiasme van mijn vrienden en mijn eigen lief geven me nog meer energie en ik dans op elke melodie: elk mooi, dom of fantastisch liedje dat voorbij komt. Ik omhels al die lieve mensen en word omhelst. Op deze dansvloer, tijdens dit heerlijke feest, voel ik alleen maar liefde.
Acht maanden geleden had ik niet durven dromen dat ik hier nu zo zou staan. Acht maanden geleden vroeg Anne-Mieke of ik dit voor haar wilde doen. Ik voelde meteen dat ik het heel graag zou doen, maar twijfelde ook enorm of ik dat wel zou kunnen. Niet omdat ik bang was om te spreken of het eng vond om voor al die mensen te staan. Nee. Ik twijfelde, omdat ik nog geen half uur daarvoor hardop huilend achter het stuur zat.
Het ging op dat moment namelijk helemaal niet goed met me en ik zag ook niet hoe het snel beter zou worden. Hoe moest ik haar verhaal over liefde en geluk gaan vertellen, als ik zelf nergens liefde of geluk in zag? Ik besloot mijn twijfels en gevoel eerlijk met haar te delen. Ze verraste me met haar reactie en gaf me het vertrouwen dat ik zelf niet op kon brengen: “Het gaat goed komen en ik heb alle vertrouwen in jou.”
Thuisgekomen van het weekendje weg, waar ze me die vraag stelde, voelde ik nog steeds het vertrouwen en de liefde die ze me gaf. Het gaf me de moed om de eerste stappen te zetten om uit die nare depressie te komen. Ik pakte mijn telefoon en maakte eindelijk die eerste afspraak bij de traumatherapeut. Het echte werk zou nog gaan beginnen, maar de eerste hindernis was genomen.
De maanden die volgden waren zwaar, kut en helend tegelijkertijd. Het was bevrijdend om al die donkere gevoelens eens echt aan te kijken en het was zo enorm slopend… Maar nu, acht maanden later sta ik hier op deze dansvloer en voel me vrijer dan ooit. Ik heb net de speech van mijn leven gegeven, ik ben omringd door allemaal mensen waar ik zoveel van hou en ik dans de fucking sterren van de hemel!
Vandaag gaat alles precies zoals het zou moeten gaan.