Laatste loodjes

Laatste loodjes

“De laatste loodjes wegen het zwaarst, nog even volhouden. Je kan het.”

Befaamde woorden, die we allemaal wel eens naar ons hoofd geslingerd krijgen. Vaak juist als we ze liever niet willen horen. Ik hoor ze de afgelopen dagen steeds vaker. Bemoedigende woorden, coachende woorden of irritante woorden? Voor mij wisselende dat een beetje, afhankelijk van mijn stemming op dat moment. Het ene moment zag ik het even niet meer gebeuren, het andere moment voelde ik juist die drive om het af te maken en hielpen de woorden me verder.

Vandaag is het namelijk zover. Vandaag is de laatste dag van mijn “100 verhalen in 150 dagen” challenge. Vandaag is het de bedoeling dat ik verhaal honderd de ether in gooi. Ik zeg de bedoeling, omdat ik er nog niet ben. Naast verhaal 100, moeten ook nog verhaal 99, 98 en 97 de lucht in. Nog vier te gaan, in nog één dag. Het heet niet voor niets een challenge, zullen we maar zeggen.

Grappig genoeg was mijn doel van dit verhaal, te vertellen dat ik eigenlijk die laatste loodjes helemaal niet zo zwaar vind. Dat ik heb geleerd, hoe makkelijk en snel verhalen soms op papier komen. Dat ik steeds beter word in loslaten dat het allemaal perfect moet zijn en dat ik dus helemaal niet op zie tegen die laatste vier. Dat ging ik allemaal opschrijven en dan verpakt in een leuk, wellicht grappig verhaaltje. Lekker luchtig enzo.

Nou….

Inmiddels is dit alweer het vierde document dat ik open. De vierde keer dat ik denk: bah, dit loopt helemaal niet lekker. Het vierde verhaal dat ik probeer te schrijven vandaag. Dit keer dus een verhaal over de onzin van het spreekwoord: de laatste loodjes wegen het zwaarst. Want haha, ik vind dit zo makkelijk…

Ik geloof dat dit ik mijn eigen hoogmoed maar weer moet inslikken en erkennen dat het wel degelijk klopt: deze laatste loodjes wegen inderdaad best een beetje zwaar.