Show yourself

Show yourself

Het is zaterdagochtend, de één na laatste dag van de helweek. De wekker gaat natuurlijk weer om 5 uur. Ik heb moeite met wakker worden vandaag. Na de ruim veertig uur die we van donderdagochtend tot en met vrijdagavond wakker moesten blijven, zou ik best nog even willen blijven liggen. In mijn hoofd speelt zich een heel gesprek af tussen mijn motiverende stem en mijn luie stem. “Ach je mag best nog even blijven liggen, je hebt al zo hard gewerkt.” “Je gaat er spijt van krijgen, vandaag wordt weer een fantastische dag!” Heel toepasselijk, want deze zaterdag in de helweek draait volledig om je innerlijke stem. Wat vertel je jezelf? Hoe motiveer je jezelf? 

Ik bedenk me dat de uitdaging voor vandaag bovendien is om deze hele dag positief te zijn. Okay, okay, ik stap uit mijn bed en stel mezelf de vraag: Waar heb ik zin in vandaag? Dat helpt, want vandaag staat er iets speciaals op het programma. We gaan namelijk een sessie breathwork doen. Ik heb dit nog nooit eerder gedaan, maar werd meteen enthousiast van de informatie.

We gaan straks een uur lang op een speciale manier adem halen. Het doel is om ons lichaam uit te nodigen om afscheid te nemen van alles wat ons tegenhoudt: al die overtuigingen waarom we maar niet doen wat we eigenlijk zouden willen. We zijn zelfs een paar keer gewaarschuwd: “Bedenk goed of je hier vandaag aan mee wilt doen. Jullie hebben jezelf al ver buiten je comfortzone gehaald deze week en het kan zijn dat er tijdens de sessie heftige emoties naar boven komen.”

Die uitleg maakt me juist super nieuwsgierig. Ik vind het altijd leuk om weer op een nieuwe manier te ontdekken of ik nog wat onverwerkte shit in mijn lichaam opgeslagen heb. Vast wel, overigens. Ik weet niet of er mensen bestaan die altijd alles á la minute verwerken, maar ik ben er in ieder geval niet eentje van. 

Die overtuigingen en emoties die erbij horen gaan we vervolgens loslaten door lekker geluid te maken. Ik moet lachen om de tip om je huisgenoten te laten weten waar je mee bezig bent, zodat ze zich niet onnodige ongerust gaan maken over alle vreemde geluiden. Als ik twee uur later met mijn kinderen aan het ontbijt zit, besluit ik ze toch maar even in te lichten: 

“Kinderen. Mama gaat een ademhalingsoefening doen, waarbij ik onverwerkte emoties ga loslaten en het kan zijn dat ik daar dan bij ga huilen of geluid maken. Dat hoort erbij en dan weet je dat je je geen zorgen hoeft te maken.” Zij giechelen en verder vinden ze het allemaal wel prima. Heerlijk, die kinderen.

Ik loop naar boven om me voor te bereiden op de sessie. Ik zet de zoomsessie aan, doe mijn oordopjes in en ga op mijn matje liggen. Ik ben nog steeds heel nieuwsgierig en ook wel een beetje nerveus over wat er allemaal op gaat komen. Wietske, die ons begeleidt, zet de muziek aan en we starten met het ontspannen van ons hele lichaam. Daarna volgt de speciale ademhaling: door je mond in, buik omhoog, borst omhoog. Door je mond uit, borst omlaag, buik omlaag. Twee tellen in en twee tellen uit. In en uit, in en uit, in en uit.

Ik voel al snel dat er inderdaad nog wel wat opgesloten zit in mijn lijf. Mijn linkerbeen trilt een beetje, ik voel het borrelen in mijn buik en tranen beginnen zich te vormen in mijn ogen. Ik geef me over aan de emoties die door mijn lijf gieren en laat alle gedachten los. De muziek bouwt op en op het hoogtepunt daagt Wietske ons uit om alle emoties en overtuigingen met geluid los te laten. “Neem een diepe adem in en laat het allemaal los.” 

Even voelt het raar en wil dat innerlijke stemmetje zich ermee bemoeien, maar Wietske helpt ons door zelf lekker hard AAAAAHHHH te roepen en ik ga met haar mee. Ik laat het er allemaal uit: al die keren dat ik me onbegrepen voelde, mijn gevoel om nooit goed genoeg te zijn en mijn diepgewortelde angst om mezelf helemaal te laten zien. 

Wow! Wat is het lekker om me ongegeneerd te laten gaan en eens even lekker hard mijn stem te laten horen. Ik heb geen idee hoe het voor de buren is, maar ik geniet van dit vrije gevoel. Ik trommel op de grond, schreeuw en huil met luide snikken. Ik heb het lekker allemaal laten gaan. Ik voel me opgelucht, krachtig en moe. 

Ik voel me gesteund door de tweehonderd andere mensen die op dit moment hetzelfde proces doorgaan. Het is bijzonder hoe ik via zoom toch zo’n sterke verbinding kan voelen. Wietske laat ons nu focussen op wat er is vrijgekomen doordat we hebben losgelaten, wat we willen met deze nieuwe energie en hoe we ons voelen.

Dit is het moment dat mijn innerElsa de kop op komt steken. Dat gebeurd wel vaker bij bepaalde meditaties, dan zie ik mezelf boven op die ijsberg staan met de wereld aan mijn voeten en denk aan het nummer uit Frozen twee: Show yourself. Laat jezelf zien, wees niet bang en ga ervoor. Ik moet lachen om mijn eigen fantasie, omarm mijn innerElsa en dans met de andere deelnemers mee om de sessie van deze ochtend af te sluiten. 

Wat ben ik blij dat ik vanochtend toch uit mijn bed ben gekomen. 

Photo by Zoltan Tasi on Unsplash