Veertig

VEERTIG

“Het is maar een getal”, hoor ik mezelf op mijn verjaardag zeggen. Ik ben net 39 geworden en ja die 40, die komt nu toch echt dichterbij. Natuurlijk klopt mijn eigen uitspraak dat het maar een getal is, alleen geloof ik het zelf niet helemaal. In alle eerlijkheid voelt het toch oud. Een lekker gerijpt kaasje zeg maar. Niks mis mee wellicht, maar toch echt meer extra belegen dan jong. 

“Ik heb een lijstje gemaakt”, zegt de vriend die naast me op de bank zit. “Van alles dat ik nog wil doen voordat ik veertig word.” Ik ben duidelijk niet de enige die de druk van het ouder worden voelt. “Oh? En wat heb je daar dan opgezet?”, vraag ik. “Dat ik nog wel een keer bepaalde drugs wil proberen.” Ik moet hard lachen, maar als ik opzij kijk zie ik dat hij bloedserieus is. Oeps, hij is dit blijkbaar echt van plan. Nieuwsgierig geworden vraag ik door en hoor wat hij allemaal zou willen proberen en waarom. 

Het gesprek blijft de dagen erna door mijn hoofd spoken. Het heeft iets in me losgemaakt. Niet dat drugs nu op mijn lijstje staan, voorlopig ben ik daar te schijterig voor. Wellicht komt dat nog als ik veertig ben. Maar ik ben gaan nadenken over de dingen die ik wel graag zou willen doen komend jaar. En die belegen verjaardag is een mooie deadline. Ik besluit van mijn verjaringsangst iets positiefs te maken, pak mijn notitieboek en maak een lijst van veertig dingen die ik voor mijn veertigste wil bereiken. 

Het wordt een mooie, enigszins ambitieuze mix van nieuwe gewoonten die ik wil leren, ervaringen die ik wil opdoen en doelen die ik wil bereiken. Zo wil ik het hardlopen weer oppakken en niet alleen vijf, maar nu ook een keer tien kilometer gaan rennen. Daarnaast ga ik tijdens een open mic avond een van mijn eigen verhalen of gedichten voordragen (ahhhhhh, nu staat het hier….) en wil ik honderd procent van mijn eigen lijf gaan houden.

Veertig. Het is echt maar een getal en over een maand of tien is het zover. Dan zal ik nooit meer tot de groep jongeren, jonge ouders of jong volwassenen worden gerekend. En weet je wat, dat is helemaal okay. Want net als mijn vriend heb ik dan weer een aantal prachtige ervaringen opgedaan, angsten overwonnen en ongetwijfeld hard gefaald. Elke keer als ik naar de lijst kijk, word ik opnieuw vrolijk. Dit is wat ik wil: leven, doen, ervaren en me vooral niet druk maken over zo’n getal. 

En eerlijk? Ik vind zo’n goed gerijpt kaasje ook veel lekkerder dan zo’n jong geval.