Helnacht
Helnacht
Daar zijn we dan, midden in de tweede helweek. Het is 1 uur ‘s nachts en ik zit alleen in de woonkamer. Voor me ligt een lange, lege nacht waarin nog van alles kan gebeuren. De grootste vraag op dit moment is vooral of ik het ga redden. Een hele nacht wakker blijven en pas morgenavond weer naar bed en dat terwijl ik om 5 uur vanmorgen al naast mijn bed stond.
Ik had eerder nog alle vertrouwen in toen ik om 22.00 uur met iedereen uit mijn dak stond te gaan op ‘We are the children of the night’. Supervet om met honderden anderen, allemaal in onze eigen woonkamer, een feestje te bouwen. “Ja ik ben ook een kind van de nacht. Ik kan dit, ik ga dit doen. ik kan alles!”, ging er toen nog enthousiast door me heen.
Nu, drie uur later, heb ik vreemd genoeg hele andere gedachten: “Ik ben moe, mijn oogleden zijn zwaar en ik hou heel erg van slapen.. Mag ik al naar bed?” Het is heel, heel verleidelijk om aan die stem toe te geven. Want laten we eerlijk zijn, slapen is gewoon heel erg lekker en ik heb ook nog eens zo’n lekker bed. Mmmm.
Goed, ik dwaal af. Ik weet dat dit het zwaarste moment is van deze hele helweek. Hier komt het erop aan: Kan ik dat stemmetje negeren? Kan ik het winnen van die stem die me altijd maar tegenhoudt? Wie is er sterker: ik of eh ik? Ik weet het even niet meer zo zeker. Op dit moment zijn mijn ego en inner being niet echt op één lijn en voelt het bijzonder uitdagend om niet a la minute naar boven te vertrekken. Zei ik al hoe lekker mijn bed ligt?
Ik sluit even mijn ogen (heel even maar, echt!), kijk mezelf eens goed aan en weet dan weer waar ik het voor doe. Ik wil dat stemmetje, dat me elke keer weer remt, niet meer de boventoon laten voeren en ga hier, nu, tijdens deze helnacht dat gevecht aan. Ik blijf wakker en dat niet alleen: Ik blijf wakker en ga werken aan mijn doelen, plannen en dromen.
Ik ga het stemmetje achter het behang plakken, mijn grootste dromen visualiseren en die nu eens echt concreet uitwerken. Want ja, slapen is heerlijk, dromen zijn fantastisch én het is nu tijd om nog meer uit mijn schulp te kruipen en die dromen waar te gaan maken. Stap voor stap. Here I come!
Wel eerst nog even een kopje thee zetten…